„Obiecanki” to wymowny tytuł, bardzo wymownej książki. Wzruszająca do bólu, komiksowa opowieść o rodzinie, w której już nie ma taty. Są za to obiecanki o rozmowy o rozwodzie. Właściwie po rozwodzie.
Na początku poznajemy starszą siostrę. Tę odpowiedzialną, pilną uczennicę. Mogłoby się wydawać, że to w porządku. Ale nie w świcie nastolatków. Bycie prymuska oznacza drwiny ze strony rówieśników i nieustanne zaczepki.
Poznajemy też młodszą. Kilkulatkę, która nie do końca rozumie odejście ojca, depresję mamy , zmęczenie i złość starszej siostry. Zreszta, starsza siostra stara się chronić młodszą przez tymi wszystkimi problemami.
Jest też mama. Zabiegana, zdenerwowana, zapracowana, zmęczona. Rozwód sprawił, że ma więcej na głowie i oczywiście w sercu. Ma więcej smutku, z którym niekoniecznie dobrze sobie radzi. Sporą część obowiązków rodzica przejmuje więc starsza siostra. Głównie opiekę nad młodszą.
Parentyfikacja
Brzmi poważnie i niewiarygodnie, jednak takie przerzucenie rodzicielskiej odpowiedzialności zdarza się bardzo często. Niekoniecznie jedynie w rozbitych rodzinach. Często po prostu z braku czasu dla najbliższych robimy to zupełnie nieświadomie. A konsekwencje są ogromne i na całe życie.
Więcej na ten temat opowiedziałam w odcinku podcastu Tylko dla Mam >>
Cała książka to komiks. W szarych barwach, z masą najróżniejszych scen z życia rodziny szopów. Jedynie sceny z marzeń, wyobrażone przez starszą siostrę, mają żółte (rodosne?) elementy. Tak skomponowana całość jest naprawdę wyrazistym przekazem.
Całą historię poznajemy z punktu widzenia nastolatki. Widzimy jej zmagania, jej próby bycia dzielną i odpowiedzialną. Widzimy – strona po stornie – jak coś się w niej wypala.
Za dużo jak na barki dziecka. Nawet nastoletniego dziecka. I nie chodzi o to, że ona się nie stara, nie umie, jest załamana. Cała rozpaczliwa akcja polega na tym, że ona jest dzielna, uśmiechnięta, odpowiedzialna i niezłomna: Ja nigdy nie płaczę.
Czym są obiecanki?
W tej historii bez ojca… on się momentami pojawia. Głównie w myślach, marzeniach i rozmowach (tych z żółtym kolorem). Musi się pojawiać, bo dzieci za nim tęsknią. Życie rodziny zmienia się bez niego. Jest trudniej i nie można wiecznie udawać, że tematu nie ma.
Jest jeszcze to wypracowanie które musi napisać nastolatka. Zadano temat: Moja rodzina. W tym wypracowaniu tato staje na wysokości zadania i odwiedza córki. Rozmawia z nimi, próbuje naprawić sytuację i zażegnać problemy, budując życie rodziny na innych warunkach.
Taka prawda o rozwodach
Komiks porusza niezmiernie ważny i dość rzadko tak dosadnie opisywany problem wielu współczesnych rodzin. Trafiamy na moment rozsypki, kiedy wszyscy są w szoku, rany są świeże, a codzienność niepoukładana.
Dużo się mówi o budowaniu nowych, patchworkowych rodzin. O wiele mniej o przeżyciach tuż po rozpadzie rodziny. O depresji i nieporadności dorosłych, o wszystkich niedotrzymanych obietnicach.
Rozwodzimy się!
Z pewnością dla nastolatków z rozbitych rodzin. Tych, które przeżywają koniec świata i nie wiedzą, gdzie szukać pomocy. Tych, które czują się oszukane przez dorosłych i gniewają się na rodziców.
Z całą pewnością przyda się też dorosłym, którym własne emocje często przesłaniają potrzeby dzieci. Tych młodszych i tych starszych.
Autorka Agnieszka Świętek
Wydawnictwo Kultura Gniewu
Kliknij w dowolne zdjęcie żeby sprawdzić cenę i dostępność tej książki.
Sprawdź cenę i dostępność tej książki!
Mocno się napracowałam przy tym wpisie, teraz liczę na Ciebie, bo chciałabym żebyśmy zostały w kontakcie. Jak? Jest kilka możliwości, mam nadzieję, że skorzystasz:
- Zostaw proszę komentarz, bo dla mnie każda informacja zwrotna na temat mojej pracy, jest bardzo ważna.
- Jeśli uważasz, że piszę z sensem i o ważnych sprawach, podziel się wpisem ze znajomymi.
- Polub Fan Page na Facebooku, jest tam już mnóstwo mam, zapraszamy!
- Koniecznie zajrzyj na stronę Podcasty, gdzie czeka cała masa krótkich porad wychowawczych do odsłuchania.
- Obserwuj profil na Instagramie, tam znajdziesz kulisy bloga i mnóstwo aktywnego czytania.
