Nie jestem pewna czy „stawianie granic” to dobre wyrażenie. Jednak użyłam go, bo najlepiej obrazuje to czego dziecko najczęściej nie potrafi nazwać, a czego jednak potrzebuje od wspierającego dorosłego.
Dla mnie najważniejsze jest, żeby nie pomylić granicy z ograniczeniem, bo to dwie całkowicie różne sprawy.
Jeśli masz ochotę poczytać więcej na ten temat, zerknij na ten artykuł: Podążam za potrzebami dziecka czy spełniam zachcianki? >>
Czy stawianie dziecku granic ma sens?
Podsumujmy, dlaczego stawianie dzieciom granic jest ważne dla ich rozwoju i budowania poczucia bezpieczeństwa.
Stabilność emocjonalna
Dzieci potrzebują poczucia bezpieczeństwa i stabilności w swoim otoczeniu. Stawianie granic pomaga im zrozumieć, jakie zachowania są akceptowalne, a jakie nie. To klarowne zasady i oczekiwania pozwalają poczuć, że świat jest oparty na klarownych zasadach.
Rozwój samokontroli
Stawianie granic uczy samokontroli i rozumienia swoich emocji i zachowań. Dzieci, które nie poznają granic, mogą mieć trudności w kontrolowaniu impulsów i emocji, co może prowadzić do problemów w szkole i w relacjach społecznych.
Nauka odpowiedzialności
Granice uczą dzieci odpowiedzialności za swoje czyny. Gdy dziecko wie, że istnieją konsekwencje za złamanie ustalonych zasad, jest bardziej skłonne do przemyślanych decyzji i rozważania, jakie mogą być skutki jego działań. Nie mam na myśli kar, tylko pozwolenie dzieciom na popełnianie błędów i wyciąganie wniosków.
Kształtowanie norm społecznych
Stawianie granic pomaga zrozumieć normy społeczne i akceptowalne zachowania. Dzięki temu uczą się, jak funkcjonować w społeczeństwie, przestrzegać zasad i szanować innych ludzi oraz wspólną przestrzeń.
Rozwijanie poczucia własnej wartości
Kiedy bliskie dziecku osoby określają jasne granice, maluch ma okazję poczuć się kompetentnym, bo rozumie, co dzieje się w jego życiu. To z kolei pomaga w budowaniu pewności siebie i spokoju.
Zapobieganie nadmiernemu stresowi
Brak granic może prowadzić do nadmiernego stresu u dzieci. Gdy nie wiedzą, czego się spodziewać i jakie zachowania są akceptowalne, mogą czuć się zagubione i niepewne, co może wpływać negatywnie na rozwój emocjonalny.
Radzenie sobie z frustracją
Stawianie granic pozwala dzieciom nauczyć się, że nie zawsze dostają to, czego chcą. To jest ważny element uczenia się radzenia sobie z rozczarowaniami i trudnościami.
Warto pamiętać, że stawianie granic powinno być zrównoważone i oparte na miłości, empatii i zrozumieniu. Powinni być gotowi wyjaśniać swoje zasady i konsekwencje, a także słuchać potrzeb i uczuć dzieci. Dzięki temu można zbudować zdrową relację opartą na zaufaniu i współpracy.
Dołącz do grupy Aktywne Czytanie – książki dla dzieci i młodzieży na FB
