Od razu powiem, że w tej opowieści główny bohater umiera. Zawsze mówię kiedy główny bohater umiera, bo tak trzeba w przypadku książek dla dzieci. Wiem, że to słabe pocieszenie, ale i tak dodam, że Wilki z Nowego Meksyku tanio skóry nie sprzedały.
Powiem ci jeszcze, że najpierw ty przeczytaj, a potem razem z dzieckiem. A jak już zaczniesz, to nie oderwiesz się do ostatniej litery. A potem dziecko.
Każdy kraj ma swoje legendy
Historia opowiada o legendarnym stadzie wilków, które w 1893 roku grasowało na terenach Nowego Meksyku. Przywódca stada to przeogromny wilk o imieniu Lobo, który mimo wysiłków ludzi, przez lata nie daje się złapać. A kowboje bardzo tego pragną i robią wszystko, by przechytrzyć zwierzę.
Ale Lobo jest mądrzejszy i sprytniejszy. Broni siebie i swojej watahy, która niepodzielnie rządzi na równinach Currumpaw. Ludzie nie chcą się na te rządy zgodzić. Wyznaczają dużą nagrodę za głowę szarego wilka. Wielu próbuje ją zdobyć. Nikomu się nie udaje.
Zły człowiek
W końcu do miasta przybywa drapieżnik, o wiele okrutniejszy od niejednego wilka – Ernest Thompson Seton. To najsłynniejszy myśliwy na Dzikim Zachodzie i jego reputacja jest w pełni uzasadniona. Nie rzuca się – jak inni – do ataku, tylko tak długo bada świat szarego wilka Lobo, aż poznaje, co jest jego słabą stroną.
Ernest Thompson Seton zrozumiał, że nie ma szans na złapanie przywódcy stada. Postanowił więc złapać jego ukochaną – Blankę. Cudowną białą wilczycę. I udało mu się. Blanka pierwsza zginęła.
Taki cios osłabiłby nawet największego wojownika. I utrata Blanki zdecydowanie osłabiła czujność Lobo. To pozwoliło Setonowi pojmać cierpiącego wilka. W kilka dni Lobo stracił ukochaną i wolność. A zaraz potem życie.
Kto tu jest drapieżnikiem?
Ta historia naprawdę mrozi krew w żyłach. Ale nie dlatego, że występuje tam zły wilk, który sieje spustoszenie wśród zwierzyny hodowlanej. Mnie bardziej przeraża ten najgorszy z drapieżników – człowiek.
Ludzie przybyli na tereny należące do wilków. Ludzie wybili niemal wszystkie i z determinacją dążyli do całkowitej zagłady gatunku. Ludzie. My.
Człowiek myślący
W całej tej opowieści nie bez znaczenia jest fakt, że Ernest Thompson Seton przeszedł ogromną przemianę po doświadczeniu z Lobo. Z myśliwego, stał się aktywnym obrońcą wilków i dzikiej przyrody.
Seton poznał dokładnie życie i sposób działania watahy. Kiedy przyszło do ostatecznego pojmania Lobo zdecydował, że nie zabije go na miejscu (jak Blankę). Rannego wilka przywiązano do łańcucha na rancho i czekano aż sam umrze. Nie wiem czy to był akt litości, szacunku dla zwierzęcia, czy… czego?
Obejrzyj krótki film pokazujący przemianę drapieżnika w człowieka. To fragment legendy Lobo.
Nie mogę się uwolnić od pytania: Czy Lobo musiał zginąć? Pewnie nigdy nie dostanę na nie odpowiedzi. Wciąż jednak zastanawia mnie koszt tej przemiany z myśliwego w bohatera. Kto poniósł największy?
Z drugiej strony, wszyscy pewnie mamy za sobą jakieś doświadczenia, trudne doświadczenia, które zmieniły kiedyś nasz sposób patrzenia na pewne sprawy czy pewnych ludzi. Nasze dzieci też takie doświadczenia mają lub zdobędą. Ważne, co z takich doświadczeń wynika.
Ruch w dobrą stronę
W przypadku Setona wyniknęło naprawdę wiele dobrych rzeczy. Od niego zaczął się amerykański ruch skautingowy. Po ostatnim polowaniu zrozumiał, że poznanie zwierząt zmienia sposób myślenia o nich. Dlatego organizował obozy i leśne wypady, gdzie pokazywał młodym ludziom, na czym polega prawdziwe obcowanie z przyrodą
1 lipca 1902 roku zakłada szczep Indianie Puszczańscy (Woodcraft Indians). Cztery lata później spotyka BiPi, który staje się jego doradcą.
Wśród zasad swojego systemu wychowania umieszcza:
- rekreację,
- inteligentne obozownictwo,
- samorząd chłopców pod przewodnictwem dorosłych,
- magiczny wpływ ogniska obozowego,
- puszczański program – odznaki, czyli tzw. honory (dzisiejsze sprawności),
- odznaczenia za osiągnięcia,
- ideał bohaterski (ideał siły cielesnej) oraz malowniczość we wszystkim (obrzędowość).
W 1910 zostaje mianowany naczelnikiem skautów amerykańskich, jednak z powodów różnic w metodzie pracy rezygnuje z funkcji i reaktywuje swoją organizację pod nazwą Rycerstwo Leśne (Woodcraft-Chivalry), która w 1917 roku przeradza się w Puszczańską Ligę Ameryki (The Woodcraft League of America). Zostaje naczelnikiem światowego ruchu puszczaństwa. Aż do swojej śmierci w 1946 roku działa aktywnie na rzecz organizacji.
Cytat ze źródła: https://pl.m.wikibooks.org/wiki/Poradnik_harcerski/Ernest_Thompson_Seton
Droga lekcja
Myślę, że to jedna z tych książek – również dzięki zachwycającym, bardzo klimatycznym ilustracjom – które przeczytane w odpowiednim towarzystwie, w odpowiednich warunkach i z odpowiednim komentarzem, zostaną w głowie dziecka na zawsze.
Jest to opowieść komiksowa, ale trochę inna niż zwykłe komiksy. Bardzo wiele mówią ilustracje. Bardzo mi się kojarzą z kulturą rdzennych Amerykanów, piaskiem pustyni i wspomnieniami. Widać, że to dawne czasy. trochę rozmyte, proste, bardzo wymowne. A narracja w tej opowieści wciągnęła mnie jak najlepszy kryminał.
To jedna z tych książek, które kupuje się żeby cenić (wiesz, coś jak albumy), wracać, wiedzieć, że się ją ma i o niej myśleć albo nawet przekazywać z pokolenia na pokolenie. Dokładnie tak, jak to jest z legendami. One są ważne.
Pocieszające jest, że śmierć Lobo nie poszła na marne. Zasmucające natomiast, że populacja szarych wilków zapłaciła naprawdę ogromną cenę za tę naszą ludzką lekcję empatii. Z naszej strony należy im się choć tyle, że spróbujemy je drobinę poznać i zrozumieć. Żeby nasze dzieci wiedziały i rozumiały.
- Praprapra… dziadkami współczesnych wilków były stworzenia zwane Mesocyon. Miały krótkie łapy i też żyły w stadach. Było to jakieś 35 milionów lat temu.
- Pierwsze rysunki wilków stworzone zostały mniej więcej 20 tys. lat p.n.e.
- Wilki – w przeciwieństwie do psów – nigdy nie były przydatne, jako zwierzęta domowe. One wolą schować się przed nieznanym przybyszem i obserwować z ukrycia niż pożytkować energię szczekając na nieznane.
- Wszystkie wilki rodzą się niebieskookie. Po ośmiu miesiącach ich oczy zaczynają zmieniać kolor na żółty.
- Wilki biegają na palcach, nie na całej stopie. To pozwala im szybko zatrzymać się w miejscu i zmienić kierunek biegu.
- Wilki potrafią wyczuć zapach z odległości niemal 3 kilometrów.
- Wilki były kiedyś najbardziej rozwiniętym gatunkiem drapieżników. Nie dotarły jedynie do lasów deszczowych i na prawdziwą pustynię. Dzisiaj to gatunek zagrożony.
- Szczęka wilka stworzona jest – ze swoimi 42 zębami – do miażdżenia i kruszenia twardych kości.
- Głodny wilk potrafi zjeść jednorazowo 20 funtów mięsa, co w przeliczeniu na ludzkie jedzenie, wynosi jakieś 100 hamburgerów.
- Mimo kilku wilczyc w stadzie, najczęściej rozmnażają się samica i samiec alfa. Reszta samic wspiera matkę i dba o bezpieczeństwo najmłodszych.
- W roku 1500 zabito ostatniego wilka w Anglii.
- W 1770 roku zabito ostatniego wilka w Irlandii.
- Dwa lata później zginął ostatni wilk w Danii.
- Niemcy były pierwszym państwem, które w 1934 roku, wzięło pod ochronę wilki.
- Wilcze małżeństwa zostają ze sobą do końca życia… ale o tym każdy na pewno wie.
Jeśli zakładasz, że czytacie razem, możesz ją zaproponować już sześciolatkowi.
Autor William Grill
Wydawnictwo Kultura Gniewu seria Krótkie Gatki
Jeśli masz ochotę dołączyć do grupy na FB, gdzie rozmawiamy o ciekawych książkach dla dzieci i polecamy sobie fajne tytuły, to zapraszam serdecznie Aktywne czytanie ????
Spodobała ci się recenzja? Sprawdź cenę tej książki!
Mocno się napracowałam przy tym wpisie, teraz liczę na Ciebie, bo chciałabym żebyśmy zostały w kontakcie. Jak? Jest kilka możliwości, mam nadzieję, że skorzystasz:
- Zostaw proszę komentarz, bo dla mnie każda informacja zwrotna na temat mojej pracy, jest bardzo ważna.
- Jeśli uważasz, że piszę z sensem i o ważnych sprawach, podziel się wpisem ze znajomymi.
- Polub Fan Page na Facebooku, jest tam już mnóstwo mam, zapraszamy!
- Koniecznie zajrzyj na stronę Podcasty, gdzie czeka cała masa krótkich porad wychowawczych do odsłuchania.
- Obserwuj profil na Instagramie, tam znajdziesz kulisy bloga i moją codzienność.
