Wysłanie dziecka do przedszkola lub żłobka to dla wielu rodziców moment pełen mieszanych uczuć i niepewności. Wydaje się, że to oderwanie od beztroskich zabaw w domu i krok w samodzielność.
Jeśli zastanawiasz się, czy maluch będzie umiał poradzić sobie z rozłąką, to powiem, że bardzo w tym pomaga poczucie dziecka, że potrafi o siebie zadbać. Chodzi o komunikację i chociażby czynności samoobsługowe jak korzystanie z toalety czy jedzenie. Wtedy początek żłobka i przedszkola będzie łatwiejszy.
Właśnie dlatego przygotowałam e-booka pt. Proste zabawy przygotowujące dzieci i rodziców do żłobka lub przedszkola. Teraz jeszcze dodatkowo jest w tym pakiecie webinar o adaptacji.
PRZYGOTOWANIE DZIECKA I RODZICA DO ŻŁOBKA I PRZEDSZKOLA: e-book z zabawami + webinar
Obawy i rozterki
Jedną z głównych obaw jest kwestia bezpieczeństwa i opieki nad maluchem. Martwimy się, czy personel placówki będzie w stanie zapewnić dziecku odpowiednią opiekę. Zarówno emocjonalną, jak i fizyczną. Z tą drugą zazwyczaj nie mamy aż takiego problemu, natomiast emocje bywają duże, a nawet za duże w takich sytuacjach.
Często są bezpośrednio związane z drugą istotną obawą, czyli adaptacją dziecka do nowego środowiska i sytuacji.
Czy nasz maluch będzie się czuł komfortowo wśród obcych dzieci i dorosłych? Niepewność dotyczy również procesu nawiązywania relacji z rówieśnikami oraz integracji w grupie. Czy dziecko będzie miało możliwość rozwijania swoich umiejętności społecznych i emocjonalnych w nowym otoczeniu? Tak, bi pomożesz mu się do tego wszystkiego przygotować.
Zanim do żłobka i przedszkola
Przygotowałam 12 rozdziałów, w każdym po 10 prostych zabaw na konkretny temat. Włożyłam w to swoją wiedzę pedagogiczną i emocje rodziców, z którymi na co dzień prowadzę konsultacje on-line. Porozmawiałam też z nauczycielami placówek, stąd mam pewność, że dobór tematów i zabaw jest dobry.
To też skarbnica pomysłów dla tych, którzy niekoniecznie chcą wysłać dziecko do placówki, za to chcą zbudować bliskość i relację. Po to, żeby maluch czuł się bezpiecznie, bo tylko wtedy poradzi sobie z nowymi doświadczeniami. To brzmi trochę jak paradoks, ale prawda jest taka, że im bliższa relacja z naszym dzieckiem, tym łatwiej „pójdzie obok w świat” bez dramatów. Chętnie będzie poznawało nowe doświadczenia i osoby z takim właśnie zapleczem – poczuciem bezpieczeństwa wyniesionym z domu.
Mam nadzieję, że posłuchasz o tym, co mówię o e-booku i skorzystasz pomysłów i zabaw tematycznych, o których opowiadam w tym odcinku podcastu Nie tylko dla mam. One są właśnie przykładami z e-booka, choć dodałam tu też bonusowo podpowiedzi książek, które przydadzą się do ćwiczenia poszczególnych umiejętności.
Podcast Nie tylko dla mam
Moc zabaw sensorycznych
Organizuj krótkie sesje ruchowe, takie jak: skakanie, klaskanie w dłonie, machanie rękami czy tańce. Pomaga to w rozwijaniu zdolności motorycznych oraz koordynacji ciała.
Przede wszystkim jednak na hasło: stop, dziecko nauczy się zatrzymywać i przerywać zabawę, gdy dorosły o to poprosi. Wbrew pozorom, to wymaga wielkiej siły woli i wielu ćwiczeń.
Samodzielne ubieranie się
Przygotuj różne elementy garderoby, takie jak spodnie, koszulki, skarpetki i czapki.
Poproś dziecko, aby dopasowało odpowiednie elementy i ubrało się. Na przykład czerwona koszulka i czerwone skarpety.
To rozwija umiejętność rozpoznawania kolorów i zakładania ubrań wskazanych przez dorosłego.
Korzystanie z łazienki i toalety
Wykorzystaj różne dźwięki związane z korzystaniem z toalety np. jak spuszczanie wody czy woda z kranu. Możesz je wcześniej nagrać na telefonie lub dziecko może je odgadywać w łazience z zamkniętymi oczami.
Poproś dziecko, aby odgadywało, jakie dźwięki odpowiadają różnym czynnościom w toalecie. To pomaga zwiększyć świadomość związaną z korzystaniem z łazienki.
Samodzielne jedzenie posiłków
Zachęć dziecko do rozmawiania podczas posiłków. Zadawaj pytania, opowiadajcie o swoim dniu i słuchajcie siebie nawzajem.
To rozwija komunikację werbalną i uczy dziecko, jak aktywnie uczestniczyć w rozmowie podczas jedzenia bez rozpraszania się, czy całkowitego przerywania posiłku lub wygłupów.
Rutyna o poranku
Poproś dziecko, aby pomogło ci przygotować śniadanie, a konkretnie jedną rzecz.
Może kłaść talerze, napełniać kubki lub robić proste zadania w kuchni.
To angażuje dziecko w proces porannych przygotowań.
Czekanie na swoją kolej
Zaproponuj krótkie sesje ruchowe, takie jak skakanie, tańczenie, bieganie, wygłupy.
Następnie wprowadź moment czekania. Na przykład nieco dłużej niż zazwyczaj zmieniaj piosenkę na kolejną. Szukaj „zgubionego” telefonu do włączenia muzyki itd.
Krótkie przeciąganie oczekiwania, naturalnie pokazuje, że czasami trzeba zaczekać i że możemy to robić cierpliwie, a nawet aktywnie (wspólne szukanie).
Spory o zabawkę
Poproś dzieci (mogą być dzieci znajomych), aby przyniosły kilka swoich zabawek i wprowadź zasadę, że mogą wymieniać się zabawkami, ale muszą to robić w sposób, który jest dla obu stron uczciwy i satysfakcjonujący.
Dzieci powinny być uprzedzone, że ta zabawa to „wymianka” i rozumieć, że po skończonej zabawie dostaną własne zabawki z powrotem.
Taka zabawa w bezpiecznych warunkach pozwala oswoić się z emocjami, gdy ktoś bawi się „moją zabawką”.
Współpraca na placu zabaw
Stwórzcie tor przeszkód: omijanie patyków, slalom między kamykami itd. Dzieci losują kolejność, kto ma być pierwszy.
Nie jest to zabawa na czas. Nieważne, jak długo każdemu zajmie przejście toru. Zachęć do dopingowania.
Zabawa zachęca do współpracy, dzielenia się czasem, czekania na swoją kolej i wzajemnego wsparcia.
Asertywność w grupie rówieśniczej
Stwarzaj scenariusze rozmów w codziennych sytuacjach, w których dziecko będzie musiało asertywnie odmawiać czemuś, co jest nieodpowiednie, dziwne lub niebezpieczne.
To mogą być absurdalne pytania np. Czy da się rysować widelcem, jak kredką? Dlaczego nie powinno się myć głowy płynem do naczyń?
Zachęcaj dziecko do wyrażania swoich granic i szanowania granic innych, ale też dużo się śmiejcie, jeśli twoje pomysły będą zwariowane.
Rozpoznawanie sygnałów ciała
Zaproś dziecko do pokazywania na sobie lub tobie (na ciele) miejsca, gdzie odczuwamy różne sygnały, takie, jak senność (oczy, usta – ziewanie), głód (brzuch) czy pragnienie.
To pomaga lepiej rozumieć, gdzie i jakie sygnały daje ich własne ciało.
Uczy też skupienia na słuchaniu tych sygnałów i prawidłowego odczytywania. Chodzi o zupełne podstawy typu: głód, pragnienie, zmęczenie, senność, radość, ekscytacja.
Skupienie podczas siedzenia w kręgu
Połóżcie się wygodnie na dywanie. Poproś dziecko, żeby wyobraziło sobie, że jest astronautą i wyrusza na spacer kosmiczny.
Oprowadź je przez wyobrażony krajobraz kosmiczny, opisując szczegóły, takie jak gwiazdy, planety itp.
To pomaga skupić się na słuchaniu drugiej osoby (nauczyciela) i uczy wizualizacji.
Zabawy wyciszające po całym dniu
Poproś dziecko, żeby wyobraziło sobie, że jest zwierzęciem i oddycha, jak to zwierzę.
Na przykład, jak śpiący niedźwiedź (powolne i głębokie oddychanie), jak polujący kot (spokojne i równomierne oddychanie) lub jak ptak (delikatne i lekkie oddychanie).
To pomaga dzieciom uspokoić się i skoncentrować na oddechu.
