Jest Kajetan i są kumple. Jest paczka, są psoty i czasem głupoty. Jak to wśród chłopaków bywa. Co by to była za frajda z chodzenia do szkoły, gdyby człowiek, nic a nic, nie mógł się powygłupiać?
Kajetan to całkiem bystry gagatek. Obserwuje świat i opisuje ze swojej perspektywy. Lubi swoich przyjaciół z paczki, choć już między Idzim, Bartkiem, Damianem, Tolkiem i Karolem, różnie się te relacje układają. Ale na ogół dobrze, więc nie ma się czym martwić.

Szkoła to miejsce, w którym różnie z przyjaźniami bywa. O ile w książkach, zazwyczaj wszystko układa się dobrze, tak już w życiu – nie zawsze. Nie zawsze jest to wina klasy, czasem trzeba pomóc dziecku nawiązać relacje z rówieśnikami.

Kajetan bardzo kocha swoich świetnych rodziców. Ma też starszą siostrę. Taką, która już chodzi do gimnazjum. Uważa się za całkiem dorosłą. I za taką uważają ją też chłopaki z paczki Kajetana. I za ładną też.

Życie Kajetana płynie spokojnie i ciekawie zarazem. Każdy dzień przynosi jakąś przygodę, doświadczenie. Na przykład jak wtedy, gdy miał do klasy przyjść nowy pan od angielskiego. Niby żadna nowina, a jednak. Pan od angielskiego miał prawdziwy tatuaż, a Kajetan nie znał nigdy wcześniej osoby z prawdziwym tatuażem. Wyobraził więc sobie, jak taki pan mógłby wglądać. I bardzo przejął się nową znajomością.

Okazało się jednak, że wyobrażony sobie pan z tatuażem, wygląda dużo ciekawiej, niż ten zwykły i prawdziwy. To trochę Kajetana rozczarowało. Ale chłopak potrafi wyciągać wnioski. Daje sobie radę i uczy się rozumieć, że życie potrafi być zaskakujące w różnoraki sposób. Nie tylko w ten różowy i radosny. Zwłaszcza jak się jest kilkuletnim uczniem.

Widzę inspirację

Kiedy zaczytałam się w przygodach Kajetana, to pierwsze moje skojarzenia powędrowały w kierunku Mikołaja. Czyżby autorka chciała podać dzieciakom alternatywę dla kultowej postaci? Możliwe, że w jakimś sensie Kajetan inspirowany jest przygodami, albo nawet nie przygodami, tylko po prostu postacią Mikołajka.

Z drugiej jednak strony, czy każda książka o chłopcu w wieku szkolnym i jego bandzie musi opierać się na tej konkretnej, kultowej postaci? Nie rozstrzygnęłam jeszcze tego sporu w swojej głowie.

W każdym razie, z pewnością kilkuletni chłopcy będą zachwyceni znajomością z Kajetanem. Nie tylko ma znakomite przygody, świetnie napisane i zachęcające do robienia żartów. Ma też wspaniałe ilustracje, które małego czytelnika po prostu rozśmieszą. Myślę, że oprócz plastycznego przedstawienia przygód Kajetana, zostały pomyślane tak, by zachęcić dziecko do samodzielnego czytania. I udaje się to znakomicie.

Dlaczego uważam, że mały uczeń sięgnie po tę książkę i sam zechce ją przeczytać? Bo spełnia ona warunki, które dają szansę na powodzenie akcji:

Zaniosłam książkę na zajęcia w bibliotece i wyrwać jej nie mogłam na koniec. Zaczytani fani Kajetana żyć mi nie dawali przez wiele dni. I tak stałam się małą, przenośną wypożyczalnią książek. A konkretnie – tej jednej książki. Nic nie cieszy mnie bardziej niż zostanie przenośną wypożyczalnią. Serio, serio.

Autor Anita Głowińska
Wydawnictwo Adamada
Spodoba się dzieciom 6+.

Jeśli masz ochotę dołączyć do grupy na FB, gdzie rozmawiamy o ciekawych książkach dla dzieci i polecamy sobie fajne tytuły, to zapraszam serdecznie Mama czyta książki dla dzieci.

Mocno się napracowałam przy tym wpisie, teraz liczę na Ciebie, bo chciałabym żebyśmy zostały w kontakcie. Jak? Jest kilka możliwości, mam nadzieję, że skorzystasz:

• Zostaw proszę komentarz, bo dla mnie każda informacja zwrotna na temat mojej pracy, jest bardzo ważna.
• Jeśli uważasz, że piszę z sensem i o ważnych sprawach, podziel się wpisem ze znajomymi.
• Polub Fan Page na Facebooku, jest tam już mnóstwo mam, zapraszamy!
• Koniecznie zajrzyj na stronę Podcasty, gdzie czeka cała masa krótkich porad wychowawczych do odsłuchania.
• Obserwuj profil na Instagramie, tam znajdziesz kulisy bloga i moją codzienność.